آموزش های فنی و حرفه ای نقش مهمی در تشکیل سرمایه انسانی از طریق تربیت نیروهای ماهر مورد نیاز بازار کار در کشورهای گوناگون جهان ایفا می کنند. این آموزش ها در کشورهای در حال توسعه، نه تنها عهده دار تربیت نیروی کار مورد نیاز بخشهای مختلف اقتصاد این کشورها هستند، بلکه از طریق بسترسازی خوداشتغالی، به حل مشکل بیکاری نیز کمک می کنند. به علاوه، این آموزش ها راه میانبری در مسیر تربیت نیروی انسانی نیز به شمار می روند. چراکه از یک سو با توجه به بهره مندی این آموزش ها از مبانی علمی و استفاده از روش های پذیرفته شده آموزش های کلاسیک، راه خود را از یادگیری بر مبنای تجربه عملی صرف جدا می کنند و از این طریق راه درازمدت و غیرعلمی این نوع فراگیری را کوتاه میسازند و این توانایی را در آموزشدیده فراهم می آورند که بتواند خود را با تغییرات فناورانه به آسانی هماهنگ کند. از سوی دیگر، این آموزش ها با توأم کردن آموزش های نظری و عملی این امکان را برای آموزشدیده فراهم می آورند که هم سویی بیشتری با نیازهای بازار کار داشته باشد و از این طریق امکان بیشتری برای جذب در فعالیت های اقتصادی-اجتماعی به دست آورند.