ایهام یکی از شگردهای زیبای زبانی در ادبیات است که در آن شاعر یا نویسنده در سخن خود از واژه، عبارت یا جمله‌ای بهره می‌گیرد که خود آن به تنهایی و همچنین در ارتباط با سایر اجزا و ارکان جمله معانی مختلفی را به ذهن خواننده متبادر میکند.

آفرینش ادبی یکی از نقش‌های برجسته زبان است و صنعت‌های بدیعی و زیبایی‌های زبان از این رهگذر خلق می‌شود