امروزه در تلاش برای ارتقای فرایند یادگیری، استفاده از روش های نوین و فعال به جای روش های سنتی در امر آموزش بسیار ضروری است. یکی از این روش ها برای رشته علوم تجربی روش «دست به کار» یا «دست سازه» است. استفاده از دست سازه در تدریس یکی از راهکارهایی است که علاوه بر ایجاد خلاقیت و نوآوری در دانش آموزان، تدریس را جالب و یادگیری را آسان و شوق انگیز می کند؛ چرا که این روش با ایجاد ارتباط میان مفاهیم علمی و تجارب واقعی دانش آموزان در زندگی، درک و یادگیری آنها را افزایش می دهد و از طرف دیگر، کمبودهای امکانات آزمایشگاهی را جبران می کند و باعت پیشرفت تحصیلی دانش آموزان میشود. لذا، در این پژوهش سعی شده است تأثیر استفاده از دست سازه ها بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در یکی از مباحث زیست شناسی پایه دهم (مبحث از یاخته تا گیاه) بررسی شود. شیوه تحقیق از نوع شبه آزمایشی به روش طرح ۴ گروهی سولومون است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر پایه دهم فریدن در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ است. نمونه آماری شامل چهار گروه است که مجموعاً ۱۰۳ نفر هستند. نمونه گیری به روش خوشه ای صورت گرفته و اختصاص آنها به گروه آزمایش و گواه کاملاً تصادفی است. در گروه های آزمایش تدریس همراه با استفاده از دست سازه ها و در گروه های گواه تدریس به روش سنتی بوده است. نتایج حاصل از تحلیل آماری در سطح ۵ درصد تفاوت معنیداری را بین گروههای گواه و آزمایش نشان می دهد که نشاندهنده مؤثر بودن استفاده از دست سازه ها بر پیشرفت تحصیلی نسبت به روش سنتی است.

هدف این پژوهش بررسی تأثیر روش تدریس «جیگساو» بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پایه‌ دوم تجربی با کنترل متغیر هوش در منطقه سردشت دزفول در درس زیست‌شناسی بود.